WTS Koblenz

Op een zure zaterdag ochtend was het verzamelen geblazen voor de Belgische Verzamelaars.

BVVW had voor hun leden een verzorgde uitstap geregeld om een bezoek te brengen aan het Wehr Technische Studiesammlung. Met de bus stormden we noordwaarts voor een blitzbezoek te Koblenz.

Ginds aangekomen lijkt het dat je voor een bescheiden fabrieksloods staat. Niets aan de buitenkant laat je vermoeden wat je daar zal aantreffen.

Op zich is het gebouw niet zo gigantisch groot, 4 verdiepen met zaaltjes en een grote loods.

 

Naar binnen dus, Jetzt Geht Loss. Niet duwen, plaats genoeg. Eens boven aangekomen hangt een gedenkbordje met een uitlegje van de oprichter van al ditfraais. Ene Dr Phil Werner Hahlweg heeft de verzameling vlak na de 2de oorlog verder uitgebouwd. Waarvoor dank.De vier verdiepingen

En toen, TILT…
Als ik het hoekje om draai  sta ik oog in oog met hypermodern spul. G7, MP5 SD, G11, P90, HK417, XM8, PDW, OICW  nog even en ik dans de YMCA. Wow.
Geen oubollige en gedateerde klassieke zooi, wel top off the bill materiaal, prototypes, doorsnedewapens, zelfs wapens waar er maar ééntje van gemaakt is .
Echtig waar, ik stond met een mond open te gapen naar al dat spul en ik was wel geteld 4 meter de gang in gewandeld. Dat beloofde!

Er zit een beetje logica in de opstellingen van de tentoonstelling. Zo zie je de evoluties in systemen. Van het voorlader gebeuren tot de semi-automaat. Van verrekijker tot thermische nachtkijker.
Buiten de wapens zijn er afdelingen met boordgeschut, mortieren, optiek, nachtzicht, radio’s en communicatie, kleding, pantsers, missile-geleidingen, camouflagekleding evolutie, helmen, artillerie, mortieren, pistolen, semi-automaten, lichte en zware vol-automaten, boordgeschut, scheepsgeschut, vliegtuigen, heli’s, tanks, voertuigen en zelfs in godsnaam, een duikboot!  Mis ik nog wat?

Alles verloopt er in een ontspannen sfeer, geen enge nazi toestanden, geen hakenkruisjes die weggemoffeld zijn, gewoon neutraal en technisch.
Wat onwaarschijnlijk was is de staat waarin dit allemaal bewaard is. De uniformen uit 40-45 komen precies net gestreken uit de kast, sommige voertuigen zijn ergens 60 jaar luchtdicht verpakt geweest of zo, absolute nieuwstaat.

Waar het de meeste om ging waren de wapens natuurlijk. Wel iedereen had er al snel de mond vol van, heb je dit gezien, heb je dat gezien. Enkele voorbeeldjes.
Iedereen kent het beroemde FG42 Fallschirmjägergewehr, logisch dat je er wel ééntje gaat tegen komen, op prototypes hadden we echter niet gerekend.

Vlak in de buurt van de FG 42’s staan onderwaterwapens. Huh? Blijkt dus dat de Russen aardig wat stiekem onderwaterspul in hun arsenaal hebben.
Onder water schieten  is een gevaarlijke gebeuren, met een klassieke patroon blaas je een klassiek vuurwapen zo de lucht in. De meest Russische wapens vuren speciale pijlen af die met een druk patroon voort gestuwd worden.

Russisch onderwater speelgoed…

Bijna alle wapensystemen komen aan de beurt.
Eén en ander komt wat raar over als je 10 meter verder enkele wapens met een rolingblock vergrendeling ziet hangen met daar naast een doorsnedenmodel (cutaway) van een Garand.
Mooi om te zien zijn de tientallen prototypes en display wapen. Dit moet een fortuin gekost hebben aan ontwikkelingskosten!

We zitten natuurlijk in Duitsland en de diehard fans van de Duitse machinerie kwamen volop aan hun trekken,mausers, STGW44 met krummlauf , MG dit en MP zo in alle maten en gewichten.
Kijk even naar deze vitrines dan weet je meteen wat ik bedoel veel.

In de zaal met de ondersteuningswapens maak je kennis met alle mogelijke machinegeweren, Stoners, .50 varianten, affuiten, Minimi, Vikers K en noem maar op. De foto’s spreken voor zich. Opnieuw staat er een eeuw of twee aan evoluties te pronken voor je neus.

Oja, had ik al gezegd dat er een verzameling sniperwapens aanwezig is?
Met de prijs van de optiek uit één vitrine koop je een Villa met 40 are grond aan! Geen gezever. Al de klassieke Duitse, Amerikaanse, en gemenebest laden staan er te glitteren.
K98, G41, G43, Stgw44, garand M1D , springflield 1903, AW .50 you name it! They got it.
De Duitsers hebben duidelijk iets met optiek door de jaren heen.

Geweldig aan dit soort musea is dat je steeds weer een nieuw concept leert kennen. Zo staat er een Duits automatisch 4cm mortier dat voor bunkerbewaking moest dienen met een bereik van 50 tot 500 meter. Hiermee kon je vanuit je betonnen dekking de vijand bestoken als die je kwam pesten.
Steeds opnieuw zie je evoluties in de concepten, van voorlaad kanon tot snelvuur kanon. Een handmortiertje van 1duim naast een tankmortier 120mm.
Niet alles zijn wapens, bijzaak voor ons was de zaal met elektronisch materiaal, radio’s, radar, nachtzicht, het zal allemaal voor de volgende keer zijn.
Waar ik nu steevast van overtuigd ben is dat de Duitsers met gemak 15 jaar voor waren kwestie wapen techniek en uitrusting op de geallieerden. Tussen de uniformen hing een camouflagemodel uit 1945 dat op verzoek was ontwikkeld met als doel het infrarood beeld te minimaliseren. In godsnaam, wat waren die jongens slim.

De grote zaal

Als je al de 4 verdiepingen hebt afgekwijld is het tijd om eens naar de grote zaal te gaan.
Direct als men deze binnen komt wandel je door een Leopard 1 tank uit 1963. Deze tank is vakkundig in twee helften doorgeslepen, net alsof hij door een laserstraal is gereden met het personeel er nog in. Mooi gedaan, zo zie je direct hoe krap het wel is in zo een ding. In de kogellagering van de koepel zie je de SKF kogeltjes zitten, gaaf!

In de grote zaal is er weinig ruimte onbenut gelaten. Alles staat vol. Meerdere tanks uit WO1 en 2 zijn opengewerkt zodat je eens binnen kan kijken.
Een geweldig grote helikopter trekt meteen de aandacht. Het is een Mil mi-24 Hind D die zowel bij de Russen als bij de oost Duitsers in dienst was. Onder de vleugels hangt waanzinnige veel firepower, van een drie dubbele gatling tot multirocketpods. Ik heb eens naar de raambepantsering gekeken, berg je wapen maar op, die Hind haal je niet eventjes neer met een gericht schot. Daar heb je een Stinger of Grail voor nodig die wat verder op in een kast staan te blinken.

Over en onder al dat prachtgeweld zitten ware pareltjes, zo staat een Duitse mini U-boot type XXVII  (zeehond) waar je al claustrofobie van krijgt als je naar binnen kijkt. Onder de sub hangen 2 torpedo’s die bijna even groot zijn dan de onderzeeër. Ook hier, netjes opengewerkt.
Zij die met dat gamel zelfmoordding gevaren hebben, hebben mijn grootste respect!

Soms krijg je onverwacht van die realiseringen hoe groot het Duits leger ooit wel was.
Bij alle voertuigen staan bordjes met daar op de basisgegevens. Ook het aantal exemplaren dat  er ooit geproduceerd zijn kan je terug vinden. Van een bepaalde luchtdoeltank (flakpanzer 38) zijn 10.000 stuks van gemaakt. Met een crew van 4 man wil dat zeggen dat tenminste 40.000 man alleen al op dat type AA kanon zat. Dat is alsof het ganse Belgische leger in zijn gloriedagen bij de luchtdoelartillerie zat. Geen wonder dat de lage landen ome Dolf en zijn bende niet konden stoppen.

Tegen het einde van onze dag ben ik een babbeltje gaan doen met de man aan de inkom.
Het gaat niet goed met het museum, besparingen, fusies, opdoeken… Overal hetzelfde probleem dus. Naast de man staat een kingsize spuitbus met ruitenreiniger. Op de vraag wat hij daarmee moet aanvangen zegt hij ”ga tegen het einde van de dag eens naar de vitrines kijken, dan weet je waarom”. Ik loop terug even omhoog en zie wat hij bedoelt. Op veel vitrines staan nu vegen en strepen ter hoogte van het voorhoofd van al de mensen die in hun verbazing en zin naar details tegen de vensters zijn gebotst samen met de vingertjes van het wijzen. Grijnzend loop ik weer naar de bus en geef onderweg een vette knipoog naar de man. Dit was weer een geweldige dag…

Tot de volgende activiteit!
Joeri Weckx
Secretaris BVVW

 

Als je de foto's wil zien ga dan naar het fotoalbum!